“Eħfef li ġemel jgħaddi minn għajn ta’ labra milli għani jidħol fis-saltna tas-smewwiet.”
Mhux il-ħsieb tiegħi li nfisser il-kelma t’Alla imma li nuri t-tifsira ta’ dejjaq.
“Tempora mutantur et nos mutamur cum illis.” “Iż-żminijiet jinbidlu u aħna ninbidlu magħhom.”
Iċ-ċagħaq jgħin f’kollox, iġġorr minn imkien għall ieħor tisma’ bil-qalb: toħroġ mid-djuq ta’ moħħok meta ġġarrab. Saqsi l-imġarrab !
Min qatt ma ħareġ mill-fostqa ta’ ħajtu, ħsiebu, ġismu, ġrajjietu qatt ma kiber, qatt ma nħejja, baqa dejjaq.
Mikiel Anton Vassalli (1764-1829) ċaqlaq kullimkien bil-ġiri f’ħajtu, bis-safar fiż-żmien, bit-tħabrik u l-għaqdiet ċaqlaq kemm seta’ u weġġa’. Illum insoffu l-ħidma tiegħu fil-kitba u ġrajja.
Ebda bniedem dejjaq ma jista’ jagħti sehem imkien, għax ħarstu tieqaf xiber ’l bogħod minn għajnejh.
Jekk ma tafx ilsienek sew, inti dejjaq ! Jekk ma taqrax b’ilsienek ukoll, u jekk ma taħsibx iżjed u iżjed. Il-marid li ma jafx li hu marid ma jistax ifieq. Bniedem li f’daru għandu ġnien u ma jżurux u ma jidħolx fih, għaddej bin-nieqes ukoll. Issib li għandek ilsien bħal dan: IL-MALTI u ma tħaldx fih !
Ħobb jekk jaqbilek l-ilsna barranija, iżda le tbarri dak li hu ta’ ġewwa. (Dun Karm)
